Het IMF, de president en de gewone Surinamer

OPINIE – In de wereld van internationale financiën en politiek, is het Internationaal Monetair Fonds (IMF) een krachtige speler.

Haar aanwezigheid kan zowel hoop als scepsis oproepen, afhankelijk van wie je het vraagt. Voor presidenten en regeringen kan een nauwe relatie met het IMF worden gepresenteerd als een pad naar economische stabiliteit en vooruitgang.

Maar voor de gewone burgers kan het IMF een symbool zijn van externe beheersing, die weinig rekening houdt met de dagelijkse worstelingen.

In het hart van deze dynamiek bevindt zich Suriname, een land met een tumultueuze economische geschiedenis en een bevolking die vaak de last draagt van instabiliteit en beleidsmaatregelen van bovenaf.

De huidige president, Santokhi, heeft het IMF omarmd als een partner in de zoektocht naar economisch herstel. Hij prijst de samenwerking en wijst op de macro-economische vooruitgang die het land heeft geboekt onder de richtlijnen van het IMF.

Maar wat betekent deze samenwerking eigenlijk voor de gewone Surinamer? Voor velen blijft het een verhaal van afstand en wantrouwen.

De president mag dan tevreden zijn met de cijfers op papier – een gestabiliseerde wisselkoers, herstel van internationale reserves, en een positieve groeiprognose – maar voor de gemiddelde burger vertalen deze successen zich niet naar tastbare verbeteringen in hun dagelijks leven.

De realiteit voor veel Surinamers is een voortdurende strijd om rond te komen. Terwijl de president en het IMF praten over macro-economische stabiliteit, voelen velen de pijn van stijgende prijzen, gebrekkige toegang tot basisvoorzieningen zoals gezondheidszorg en onderwijs, en een gebrek aan werkgelegenheid. De beloofde verbeteringen in koopkracht, huisvesting en infrastructuur blijven voor velen een verre droom.

Het bezoek van IMF-functionarissen mag dan worden gepresenteerd als een kans om de successen van Suriname te tonen, maar voor de gewone Surinamer roept het eerder vragen op.

Zullen deze bezoeken echt leiden tot meer welzijn voor de bevolking? Zullen de aanbevelingen van het IMF de dagelijkse realiteit van de mensen verbeteren, of zullen ze alleen maar verdere economische ongelijkheid verdiepen?

Het is belangrijk dat de stem van de gewone Surinamer gehoord wordt te midden van deze discussies over macro-economische stabiliteit en internationale samenwerking.

Het IMF en de president kunnen cijfers presenteren en succesverhalen delen, maar uiteindelijk zijn het de mensen die de echte impact van deze beslissingen voelen.

Het is aan de beleidsmakers om ervoor te zorgen dat het streven naar economische vooruitgang niet ten koste gaat van het welzijn van de bevolking, en dat de stem van de gewone burger centraal staat in het beleidsproces.

D. Karamat-Ali