OPINIE- De afgelopen jaren hebben in Suriname verschillende protestmanifestaties plaatsgevonden tegen het beleid van de regering Santokhi- Brunswijk.
Opvallend genoeg is de opkomst bij deze protesten, met uitzondering van 17 februari 2023, overwegend tegengevallen.
Dit fenomeen roept de vraag op: waarom slaagt de activistische beweging er niet in om de massa te mobiliseren? Het antwoord lijkt eenvoudiger dan men zou verwachten.
Allereerst speelt de perceptie van de organisatoren een cruciale rol. Veel activisten lijken te kampen met een geloofwaardigheidsprobleem.
Het ontbreekt hen aan de nodige kwaliteiten om het vertrouwen van de bevolking te winnen, wat noodzakelijk is om mensen te motiveren de straat op te gaan.
Het vertrouwen in de boodschap van een beweging is net zo belangrijk als de boodschap zelf. Wanneer het publiek twijfelt aan de integriteit of de capaciteiten van de leiders, zal de respons op oproepen tot actie navenant laag zijn.
Een ander belangrijk aspect is de economische situatie van de gemiddelde Surinamer. Hoewel er ongetwijfeld groepen zijn die het financieel zwaar hebben, suggereert de lage opkomst bij protesten dat de situatie misschien niet zo nijpend is als soms wordt voorgesteld.
Velen in Suriname weten op de een of andere manier het hoofd boven water te houden, of het nu via informeel werk is of door financiële steun van familieleden uit Nederland of andere landen. Deze vormen van inkomsten bieden een financieel vangnet dat de urgentie om te protesteren wellicht tempert.
Het is een teken dat de situatie complex is. Enerzijds is er het duidelijke ongenoegen over het overheidsbeleid, maar anderzijds lijkt de noodzaak tot massaal protest getemperd door alternatieve overlevingsstrategieën.
Dit scenario wijst op een onderliggende veerkracht binnen de samenleving, maar ook op een potentiële desillusie of wantrouwen tegenover degenen die zich als spreekbuis van het volk opwerpen.
Deze dynamiek tussen economische overleving, maatschappelijk vertrouwen en politieke activisme is complex en veelzijdig.
Het benadrukt de noodzaak voor een genuanceerd begrip van de maatschappelijke onderstromen in Suriname en voor leiders die echt resoneren met en begrepen worden door de mensen die zij claimen te vertegenwoordigen.
C. Wallerlei
Dit artikel betreft een ingezonden opiniestuk. Voor de publicatie van ingezonden artikelen hanteren wij specifieke voorwaarden. Voor vragen of meer informatie kunt u contact opnemen via info@gfcnieuws.com.
Let op: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC Nieuws het eens is met de inhoud
