Het ongeziene leed van werknemers in Suriname

In Suriname ligt een vaak genegeerde realiteit: de worsteling van werknemers tegen onrechtvaardige en onderdrukkende werkpraktijken.

Een trouwe lezer van mijn opiniestukken die regelmatig verschijnen op GFC Nieuws en dergelijke praktijken, net als veel anderen, ook meemaakt, schreef mij het volgende.

Door mijn ervaringen in verschillende bedrijven ben ik geconfronteerd met een reeks van misstanden die niet alleen mijn professionele pad hebben beïnvloed, maar ook mijn perspectief op leiderschap en werknemersrechten.

1. Vrees geïnstitutionaliseerd: Het is opvallend hoe vaak leidinggevenden in Suriname, of het nu managers of directeuren zijn, leunen op angst om controle uit te oefenen. Deze vreescultuur ondermijnt niet alleen het moreel van werknemers, maar smoort ook innovatie en eerlijke communicatie.

2. Misbruik van macht: Positioneel misbruik is een alledaags fenomeen waar ik tegen ben aangelopen. Werkgevers die hun macht gebruiken om werknemers te onderdrukken en te manipuleren, creëren een giftige werkomgeving waarin misbruik genormaliseerd wordt.

3. De vernedering voorbij: Vernedering door werkgevers is niet alleen demoraliserend, maar ook vernietigend voor het zelfvertrouwen en de professionele groei van een individu. Als een 52-jarige man heb ik vernederende opmerkingen en minachting van mijn superieuren persoonlijk ervaren, wat niet alleen onaanvaardbaar, maar ook diep onprofessioneel is.

4. Uitbuiting ontrafeld: Uitbuiting in de werkplaats, of het nu gaat om overwerk zonder compensatie of het negeren van fundamentele werknemersrechten, is een probleem dat dringend aandacht behoeft. Deze praktijken schaden niet alleen individuen, maar ook de bredere economische en sociale structuur.

5. Bedreiging als tactiek: Bedreigingen, zowel expliciet als impliciet, zijn een ernstige zorg. Deze tactieken dwingen werknemers in een positie van machteloosheid en beperken hun mogelijkheden om op te komen voor hun rechten of om te zoeken naar betere kansen.

Het probleem wordt verergerd door een gebrek aan adequate mechanismen voor werknemers om deze misstanden aan te kaarten. In Suriname ontbreekt het aan instellingen die deze problemen kunnen aanpakken en begeleiden, wat leidt tot een gevoel van hopeloosheid onder veel werknemers.

Zij die het lef hebben om te spreken, worden vaak geconfronteerd met represailles, waardoor een cultuur van stilte en angst ontstaat.

Deze ervaringen benadrukken een dieper liggend probleem binnen het Surinaamse bedrijfsleven: het gebrek aan screening en training voor personen in leidinggevende posities.

Leiderschap vereist niet alleen zakelijke competenties, maar ook een fundamenteel begrip van en respect voor menselijke waardigheid en werknemersrechten. Helaas lijkt dit begrip vaak te ontbreken.

Wat nog verontrustender is, is de manier waarop negatieve ervaringen bij een voormalige werkgever de toekomstige carrièrekansen van een werknemer kunnen beïnvloeden. Dit creëert een vicieuze cirkel waarin werknemers gevangen zitten in een cyclus van misbruik en machteloosheid, met weinig hoop op verandering.

Deze kwesties zijn niet alleen zorgwekkend voor de betrokken individuen, maar hebben ook een bredere impact op de samenleving. Ze ondermijnen de economische stabiliteit en belemmeren de professionele en persoonlijke ontwikkeling van de bevolking.

Als werknemer en getuige van deze uitdagingen roep ik op tot een open dialoog over deze kwesties. Het is tijd dat we de taboes doorbreken en de stemmen van de onderdrukten versterken.

Dit is een oproep tot actie: voor de overheid om beschermingsmechanismen in te stellen, voor bedrijven om hun leiderschapscultuur te herzien, en voor individuen om hun stem te verheffen tegen onrecht.

Wij kunnen niet langer zwijgen over de onzichtbare strijd die dagelijks wordt gevoerd in de werkplaatsen van Suriname. Het is tijd voor verandering, tijd voor gerechtigheid, en tijd voor respect voor de waardigheid van elke werknemer.