OPINIE – In het parlement werd onlangs de wijziging van de grondwet en het nieuwe kiesstelsel aangenomen, namelijk een landelijk evenredigheidsstelsel op het niveau van de Nationale Assemblee (DNA).
De fracties van VHP, ABOP/PL, NPS en de NDP stemden allemaal vóór, terwijl de BEP zich van stemmen onthield.
Historisch gezien was het een gedenkwaardig moment toen alle fracties een initiatiefwet indienden voor het landelijk evenredigheidsstelsel op het niveau van DNA.
De BEP-fractie steunde dit idee onder voorbehoud. Hun standpunt was dat landelijke evenredigheid zonder een krachtig lokaal bestuurssysteem ontoereikend is, wat de nadruk legt op het belang van decentralisatie.
Robby Asabina van de BEP-fractie diende een amendement in om de tekortkomingen van de nieuwe kiesregeling of kieswet te adresseren en om een omvattender conceptwet voor de wijziging van het kiesstelsel in te dienen.
De afspraak tussen de voorzitters van de parlementaire fracties was om samen te werken en elk werkbaar voorstel te overwegen. Helaas is er echter een vorm van verraad gepleegd, aangezien er nooit een plenaire vergadering heeft plaatsgevonden over het plan van aanpak voor de wijziging van de kieswet na deze afspraak. Dit heeft de BEP-fractie bedrogen en is, naar mijn mening, een ernstige daad van minachting en gebrek aan respect.
Overal ter wereld wordt een landelijk evenredigheidsstelsel doorgaans ondersteund door een goed georganiseerd lokaal bestuurssysteem. Waarom zou dit niet het geval kunnen zijn in ons geliefde land?
Als we spreken over “one man one vote one value,” dan hebben we het ongetwijfeld over rechtvaardigheid. Ironisch genoeg symboliseert de huidige vorm van de nieuwe kieswet het tegenovergestelde, namelijk onrechtvaardigheid.
Het discrimineert en is onrechtvaardig ten opzichte van delen van het land waar weliswaar minder mensen met hun kinderen wonen, maar waar progressieve ontwikkelingen en politieke inspraak en vertegenwoordiging cruciaal zijn. Dit zal leiden tot verstedelijking, omdat progressieve ontwikkelingsvoorzieningen in het binnenland van Suriname ontbreken.
Op deze manier wordt democratie met deze nieuwe kieswet zonder een wettelijk sterk en gedecentraliseerd districtsbestuur belachelijk. Het binnenland blijft beperkt in zijn vermogen om zich te ontwikkelen en blijft afhankelijk van Paramaribo.
De kloof in levensstandaarden tussen Paramaribo, Wanica en Nickerie enerzijds en de rest van het land anderzijds is duidelijk. Dit is geen nieuw probleem, maar de amendementen van de BEP-fractie hadden dit deels kunnen oplossen. Het moment leek er geschikt voor.
Kunnen we op basis van het gedrag van de fractievoorzitters concluderen dat ze geen hart hebben voor het land als geheel? Laten we teruggaan naar een paar momenten van de VHP- en ABOP/PL-fracties, toen er gestemd moest worden over enkele kwesties in de Nationale Assemblee en hun talloze beloftes:
Het district Brokopondo leed onder het wanbeheer van Staatsolie, maar er werd geen steun gegeven aan de motie ingediend door de BEP en de NDP om middelen vrij te maken voor het getroffen gebied.
Het onderwijs in het binnenland wordt niet adequaat behandeld, met scholen die na slechts drie weken gesloten zijn, een tekort aan schoon drinkwater op scholen en een gebrek aan schoolmeubilair.
Het feit dat gebieden in Sipaliwini geen 24 uur per dag stroom hebben, is veelzeggend.
De infrastructuur naar gebieden in het binnenland, zoals de Weg naar DUATA, wordt genegeerd, wat aangeeft dat de coalitie zich alleen richt op Paramaribo, Wanica en Nickerie.
De amendementen van de BEP-fractie zouden de districten een eigen budget hebben gegeven, waardoor ze de vrijheid hadden om hun eigen ontwikkeling te bepalen en zelfbeschikking te hebben.
Het is duidelijk dat de andere fractieleiders de gedachte aan decentralisatie niet warm omarmen en dat ze zich niet bezighouden met de levensstandaarden in de districten. Hoe sociaal-democratisch zijn ze werkelijk, of richten ze zich alleen op de 70% van kiesgerechtigden in de districten Paramaribo, Wanica en Nickerie?
Ik wil nogmaals benadrukken dat de fracties van VHP, ABOP/PL, NPS en NDP hebben gestemd voor een naakt landelijk evenredigheidsstelsel en de amendementen van de BEP niet hebben gesteund.
Daarom heeft de BEP-fractie zich van stemmen onthouden, met weinig vertrouwen in de mondelinge toezegging dat de amendementen gericht op decentralisatie van het landsbestuur zouden worden gehonoreerd, of dit nu terecht of onterecht is.
Het wordt hoog tijd dat Suriname zijn sociaal-democraten en degenen die de decentralisatiegedachte voor gelijkwaardige ontwikkeling in ons mooie, geliefde en welvarende land omarmt en erkent.
Sinclair Westenburg
(Kaderlid politieke partij BEP)
DISCLAIMER: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC het eens is met de inhoud
Jennifer Atmo is de hoofdredacteur bij GFC Nieuws. Ze beschrijft zichzelf als een echte Surinamekenner en heeft een passie voor lifestyle en entertainment-onderwerpen. Buiten haar rol in de media is Atmo tevens de voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com
