Surinaamse vp Ronnie Brunswijk lijkt politiek zwijgen te verkiezen boven openlijke conflicten met president Santokhi

ronnie brunswijk

OPINIE – In de politieke arena van Suriname lijkt er een opmerkelijke verandering plaats te vinden, met name in de manier waarop de Surinaamse vicepresident, Ronnie Brunswijk, omgaat met de president, Chandrikparsad Santokhi.

In het recente verleden stond Brunswijk erom bekend geen blad voor de mond te nemen als het ging om kritiek op de president. Echter, de laatste tijd lijkt hij zijn benadering te hebben gewijzigd en vermijdt hij openlijke conflicten met de hoogste functionaris van het land.

Een belangrijke context voor deze verandering is het voortdurende politieke conflict tussen de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP), geleid door Santokhi, en de Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij (ABOP).

Dit conflict is ontstaan na de verkiezingen van 2020, waarbij de ABOP strategische ministersposten opeiste als onderdeel van de coalitieovereenkomst. De president stemde hiermee in om zijn eigen politieke doelen te bereiken.

Wat echter opmerkelijk is, is dat Brunswijk zich deze week opvallend stil hield toen journalisten vragen stelden over de uitlatingen van de president met betrekking tot vermeende grondroof op het ministerie van Grondbeleid en Bosbeheer, dat wordt geleid door ABOP-minister Dinotha Vorswijk. In plaats van in te gaan op de beschuldigingen of zijn eigen standpunt duidelijk te maken, verwees Brunswijk de journalisten door naar de president.

Deze verandering in de aanpak van Brunswijk roept belangrijke vragen op over de dynamiek binnen de regering en de coalitie. Is dit het resultaat van politieke druk of een bewuste strategie om interne conflicten te verminderen? Het lijkt erop dat de vicepresident heeft ingezien dat openlijke conflicten met de president schadelijk kunnen zijn voor de stabiliteit van de regering en de coalitie of speelt er iets anders?

Hoewel politieke leiders het recht hebben om van mening te verschillen en debatten te voeren, is het ook van cruciaal belang dat zij samenwerken voor het welzijn van het land. Het vermijden van openlijke confrontaties kan een teken zijn van politieke volwassenheid en verantwoordelijkheid.

Het blijft echter de vraag of deze nieuwe benadering zal bijdragen aan de effectieve werking van de regering of dat het slechts een tijdelijke pauze is in een langer politiek conflict. De toekomst zal moeten uitwijzen of de Surinaamse politieke leiders in staat zijn om samen te werken en de belangen van het land voorop te stellen.

S. Jaggan

DISCLAIMER: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC het eens is met de inhoud