OPINIE– Vanaf de onafhankelijkheid in 1975 tot en met 2020 is Suriname continue neerwaarts gegaan.
Wij schreeuwen al vanaf vóór 1975 dat Suriname qua hulpbronnen tot de 17e rijkste land wordt gerekend. Het omzetten van dit potentieel in welvaart en welzijn voor het volk is helaas uitgebleven.
Een vooruitgang in onze beleving, zowel financieel – economisch alsook sociaal etc. is helaas in de afgelopen 45 jaren uitgebleven.
Dat aan de trend van structurele verarming een andere wending gegeven zou moeten worden, daar zat het Surinaamse volk op te hopen. Dat er een leider zou opstaan die dat zou kunnen bewerkstelligen.
De huidige president heeft als Surinamer een staat van dienst die alom bekend is. Ik denk dat elke Surinamer op de hoogte is hiervan.
Op basis van zijn staat van dienst wordt hij door mijn persoon en door velen in deze gemeenschap, in elk geval op 25 mei 2020 door op zijn minst 108.000 kiezers goed bevonden om leiding te mogen geven aan dit land.
Van 2020 tot heden geeft hij leiding aan dit land op een kundige & gebalanceerde methode, alle destabilisatie pogingen trotserend.
Tot nu toe hebben de de-stabilisatoren de regering Santokhi/Brunswijk, dat een ongekende schuld van ± 4 miljard US Dollars en nog vele andere zaken die corruptief ongekend zijn heeft overgenomen, niet naar huis kunnen sturen.
Met dit alles als beginpunt heeft de huidige regering onder leiding van president Chan Santokhi getoond op kundige en professionele wijze het getij te doen keren naar economische groei voor land & volk. Het IMF heeft voor dit jaar een groei van 2,3 % voorspeld tegenover dalingen de afgelopen jaren van liefst -8%.
In de komende periode zullen mensen zoals Vishnudath R. en soortgelijken komen en gaan en zullen door de staart van de Olifant van de tafel geveegd worden.
De olifant is in beweging; is vanaf 2005 met het aantreden van dhr. Santokhi als minister van Justitie & Politie in een andere versnelling geraakt; is met het doen verkiezen van dhr. Santokhi op 3 juli 2011 met 85 % van de stemmen van de kiesmannen binnen het congres van de VHP, op een tour van een welvarend Suriname.
Met het wederom de voorzittershamer toegewezen gekregen te hebben in 2016 en 2021 is zijn onbetwiste leiderschap binnen de partij bewezen en de zovele stemmen, resulterend in een groei van 9 naar 20 DNA-zetels en met meer dan de helft van de VVV, heeft hij zijn kunde meer dan eens bewezen.
Zijn performance in 2005-2010 als Minister van Justitie & Politie, zijn hele benadering als Assembleelid vanaf 2010 en voorzitter van de VHP in de afgelopen periode, en nu bijkans 3 jaren als president van Suriname is ongekend in onze politieke geschiedenis.
In elk geval bij doordenkers in Suriname en ook internationaal bestaat er geen twijfel over zijn kennis en kunde om dit land tot grotere hoogten te brengen.
Dhr. Vishnudath en elk ander individu die denkt de zegen van structuren van de partij te mogen en kunnen krijgen, die mogen zich meten met de huidige voorzitter van de VHP in het jaar 2026 wanneer de partij wederom bestuursverkiezingen zal houden.
Als ze denken dat ze een eventuele bestuursverkiezing eerder kunnen afdwingen hoop ik dat ze daarbij dan niet van een koude kermis thuis zullen komen.
Suriname is een multicultureel land met verschillende bevolkingsgroepen, waarbij ze toch wel getoond hebben gebalanceerd met elkaar te kunnen leven, werken en tolereren, en dat is wat wij als Surinamers hoog in het vaandel houden.
Wanneer mensen die zich niet eens Surinamer kunnen noemen maar tot nu toe elke keer op Rutte en soortgelijken hebben moeten stemmen, denken dat ze dus met een artikeltje in een dagblad, of via een medium het bestuurlijke van het land kunnen beïnvloeden, dan hebben zij het glad mis!
Het zou mij ook niet verbazen dat ze dachten een dikke vinger in de pap in de regering Santokhi-Brunswijk te kunnen hebben en dat door het uitblijven daarvan er zulke uitspraken publiekelijk gedaan worden.
Misschien als in de komende 20 maanden hun een functie als vb. Ambassadeur of een ander bestuurlijk ambt aangeboden zal worden dat ze hun mond zullen houden en schoorvoetend zoals ze zelf uitdrukken de hielen van deze President zullen likken.
Dat Suriname anno 2020 een overheidspersoneelsbestand van pakweg 60.000 man telt, inclusief de parastatalen, en een sociaal behoeftige klasse heeft van 30.000 gezinnen, zijn allemaal cijfers die deze groep van mensen die in de pen klimmen niet eens doorhebben.
Ze beseffen niet, begrijpen niet, zien niet in, weten niet hoe deze zaken allemaal hebben gedrukt op de ontwikkeling van dit land, dat er wanbeleid en subsidiebeleid is gevoerd bij de meeste van onze nutsbedrijven, er wanbeleid is geweest binnen vele structuren en instituten in het land.
Kritiek leveren op onze President maar inhoudelijk niet kunnen aangeven waar en wat er allemaal mis is en waarom Suriname in de afgelopen 45 jaren niet tot groei is gekomen.
Politiek en politici hebben, op enkelen na, nooit de daadkracht/durf gehad om de problemen publiekelijk goed en breed uit te meten, maar hebben altijd de struisvogel uitgehangen en hebben geprobeerd met verdeel – en heerspolitiek zichzelf in stand te houden.
Ze kunnen niet inzien dat dit volk nu al decennialang verlangt naar een stukje economische groei/verlichting, meer inkomsten op basis van hulpbronnen (17e rijkste land van de wereld qua potentie).
Dat hierdoor zaken die in de samenleving zich voortdoen onder de noemer diefstal, roof, moord, plunderingen etc. allemaal het gevolg zijn van armoede die door de neerwaartse spiraal mede veroorzaakt is.
De trend die door de huidige President is ingezet door de boeg helemaal om te gooien, komen met een saneringsplan, afbouwen van subsidies op nutsvoorzieningen, brandstof en nog veel meer zaken ter gezondmaking van de economie, komt tot uiting in de economische groei van land en kan het volk binnenkort betere tijden tegemoetzien (Economische groei van -8 naar +2,3 volgens IMF en andere internationale instituten).
Aan dhr. Vishnudath en soortgelijken wil ik adviseren om zich, wanneer ze ook een bijdrage willen leveren tot groei van ons mooi land Suriname, zich onderwerpen aan het bevoegd gezag en kijken waar er een bijdrage te leveren valt en geen gif proberen te spuien onder het Surinaams volk.
Laten ze het gaan doen onder de 17 miljoen inwoners die hun land allemaal telt, laten ze daar hun invloeden proberen uit te oefenen, laten ze proberen om daar in het bestuur te komen.
Als ze het inderdaad menen met Suriname daag ik ze uit om met een Surinaams paspoort dit land binnen te treden en vanaf dat ogenblik mogen ze als burger ook nog hun stem uitbrengen en mogen ze zich verkiesbaar gaan stellen voor s ’lands verkiezingen en ook interne verkiezingen binnen een politieke organisatie.
Zolang ze dat niet hebben moeten ze hun pakjes strijken om de 17 miljoen mensen zoals reeds gezegd daar te gaan beïnvloeden en moeten ons als land en volk met rust laten.
P. Bissumbhar
R. Rathipal
Nederlander tot 25 november 1975
Surinamer van 25 november 1975 tot heden
N. Barhoe
DISCLAIMER: Publicatie van opiniestukken houdt niet in dat GFC het eens is met de inhoud
Jennifer Atmo is de hoofdredacteur bij GFC Nieuws. Ze beschrijft zichzelf als een echte Surinamekenner en heeft een passie voor lifestyle en entertainment-onderwerpen. Buiten haar rol in de media is Atmo tevens de voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com
