SLM een bodemloze put of rolmodel?

INGEZONDEN– Naar aanleiding van de inzegening van het geleasde toestel van de SLM verscheen zelfs een bericht in een lokaal dagblad waarin dit werd gekwalificeerd als misplaatst optimisme. Dit geeft aanleiding om in te gaan op de achtergronden hiervan.

Zouden we het slechts kunnen houden bij “misplaatst optimisme“ was het namelijk minder ernstig. De realiteit is echter dat we als samenleving thans opgescheept blijven met een enorm geldverslindend monster.

De beslist niet-lachende derde hierbij is en blijft bij dit “blije inzegeningsmoment” de arme belastingbetaler die op dit moment nauwelijks in staat is om dagelijks nog over een volle maaltijd te beschikken en dan praten we nog niet over andere noodzakelijke basisbehoeften.

Commercieel gezien is de SLM namelijk doodgewoon een ernstig- en chronisch zieke patiënt die niet in staat is het te stellen zonder continue kunstmatige reanimatie.

Trek de stekker uit dat apparaat en de patiënt gaat meteen dood. Bijkans een jaar lang werd door de regering daarom maandelijks eerst ca U$ 5 miljoen van de belastingbetalers gestoken in dit doodgeboren kind. Thans is dat maandelijks ca U$ 3 miljoen.

Iets wat de overheid al tijdenlang angstvallig verborgen houdt voor de gemeenschap die de offers moet brengen door de middelen op te hoesten voor het dempen van een bodemloze put.

Volstrekt onvoorstelbaar en ontoelaatbaar is echter het absurde feit dat van de U$ 15 miljoen uit de verkoop van de goudreserves van Grassalco die aan SLM is geleend via een constructie met de FINABANK een deel groot US 10 miljoen als “donatie“ blijkt te zijn verstrekt aan SLM.

Dat wil zeggen dat ze dat gewoonweg niet terug hoeft te betalen. Gewoon als een cadeau op rekening van de berooide belastingbetalers dus voor alle mismanagement en jarenlange wanpraktijken.

Nog grotere verbazing wekt thans echter de mate van chronische ondeskundigheid, gebrek aan inventiviteit en management kwaliteiten van het bestuur van het bedrijf uit haar recentelijk, ingediend verzoek aan de regering om ook de resterende U$ 5 miljoen dollar uit de lening aan SLM ook te “doneren”.

Een groter brevet van ongeschiktheid is ondenkbaar. Om maar niet eens te spreken over zelfrespect.

SLM heeft haar nieuwe aanwinst, een Boeing 737-800 bij AerCap nota bene geleased voor ca. 2 x de normale prijs omdat ze geen jaar rekeningen hebben, veel negatieve berichten in de media scoren en met heel veel rechtszaken zijn opgescheept.

Ook jaarrekeningen ontbreken omdat er sprake is van “non compliance” op veel gronden en gerenommeerde accountants dus hun vingers niet aan wensen te branden.

Het resultaat is dat geen enkele bank of financierder nog zaken wil doen met dit volledig failliet bedrijf. Dus heeft de regering op zich genomen garant te staan voor de maandelijkse betalingen voor het leasen van dit toestel, althans dat schijnt te zijn afgesproken. Intussen droomt onze president al zelfs over het aanschaffen van een 2e vliegtuig .

De grote vraag bij dit alles blijft waarom de regering dit volledig bankroete bedrijf dat in feite elke voorwaarde voor bestaansrecht mist tegen elke prijs in stand wil houden.

Het is niet onbekend dat gedurende 60 jaren reeds elke regering tot nu toe de SLM heeft misbruikt voor het accomoderen van politieke loyalisten en het bedrijf daardoor, net als onze overheid een enorme waterhoofd (Bakru ede) is geworden en dat feestje tot op heden, ondanks alle financiele perikelen, vrolijk doorzet.

Ter vergelijking heeft Air India met haar 124 aircrafts ca 224 personeelsleden terwijl de SLM met 0 aircrafts ( 1 geleasde) ca. 600 man in dienst heeft. American Airlines telt 123 man per aircraft. In Suriname zelf blijkt Fly Allways het met 5 vliegtuigen te kunnen stellen met slechts 100 man dus 20 man per aircraft.

Onvoorstelbaar is vooral het zwaar verspillend gedrag van onze nationale carrier waar ondanks haar torenhoge binnen- en buitenlandse schulden geen haar op hun hoofd eraan denkt om echte bezuinigingen door te voeren en hun meer dan 100 dienstauto’s op onze belastingcenten daarom blijven rondrijden.

Bij dit alles moeten natuurlijk ook de politieke loyalisten worden meegenomen die zogenaamd consultancywerk voor hoge bedragen worden toegespeeld terwijl de spin-off naar bevriende bedrijven ook enorm is. Onlangs nog is dit gebleken in het geval van een zekere Prenobe.

De SLM heeft in 60 jaren de bevolking en de staat niets teruggegeven dan alleen een schuld die nu tegen de U$ 100 miljoen is opgelopen met de nieuwe “leningen” die zijn verstrekt.

Het moet ook niet verwonderen als de minister van Financiën straks zelf het verzoek van SLM inwilligt om de U$ 5 miljoen te betalen aan de FINABANK. Dat zal hij makkelijk kunnen doen, mede vanwege zijn familiare contacten bij deze bank.

Weer wordt de belasting betaler dan dus de dupe. Dit terwijl er geen medicijnen betaald kunnen worden, dialysebenodigdheden ontbreken en doctoren onder provisorische omstandigheden hun werk moeten doen.

De cultuur en attitude van de SLM is er echter een waarbij ze blijkbaar ervan uitgaan dat ze een staatsbedrijf zijn en de staat een “favor” doen door te blijven vliegen.

Wat zij aan Inkomsten binnen krijgen is alleen voor zichzelf maar is nooit genoeg vandaar de opgebouwde schuld van U$ 100 miljoen. Niemand wordt betaald en de aandeelhouder moet de rekeningen maar blijven betalen, zo gaat dat al bijkans 20 jaren.

Casas en de luchthaven Zanderij zien al tijden geen cent, want de rekeningen worden niet betaald. Het bedrijf int daarnaast de luchthavenbelasting van de passagiers, maar draagt die ook nooit af aan de instanties.

Het komt waarschijnlijk enkelen goed uit dat de SLM behouden blijft, omdat het dan goed verdienen is. De vraag is dan ook wie zijn die mensen?

Het is waanzinnig en uiterst belachelijk dat terwijl er tegen dit staatsbedrijf zoveel rechtszaken lopen, ze op de onlangs gehouden ceremonie eigenlijk als voorbeeld wordt gesteld, terwijl het bedrijf in feite niets anders dan het schoolvoorbeeld is van een volledig mislukte onderneming.

Ir. Dharmvir K. Mungra