Menstruatiearmoede in Suriname pak je niet aan met verkoopdagen

INGEZONDEN– DISCLAIMER: Publicatie van ingezonden stukken houdt niet in dat de redactie het eens is met de inhoud

Het ministerie van Economische Zaken, Ondernemerschap en Technologische Innovatie hield recent een verkoopactiviteit, waarbij importeurs tegen aangepaste prijzen maandverband hebben verkocht.

Het ministerie zegt dat dit pilotproject ook uitgevoerd zal worden in de overige districten en wil hiermee het probleem van ‘menstruatieprobleem’ aanpakken.

Dat het ministerie door deze activiteit meent zo een immens probleem te willen oplossen, geeft aan het gebrek aan beleid en hoe simplistisch men omgaat met dit vraagstuk.

Maandverband dat behoort tot een basisgoed is de afgelopen twee jaar enorm in prijs gestegen en haast onbetaalbaar voor de meeste gezinnen.

Het is steeds afwegen wat wel en wat niet te kopen en is het vanzelfsprekend dat gezinnen eerder zullen kiezen om voeding – die steeds onbetaalbaar wordt – op de tafel te zetten.

Laat mij dit probleem met een simpel voorbeeld illustreren:

Het 15-jarig meisje staat op het punt om te vertrekken naar haar beste vriendin wanneer zij er achter komt dat ze ongesteld is en er geen tampons of maandverband meer in huis zijn.

Haar moeder kan dit niet betalen en dit zorgt voor de nodige spanningen binnen het gezin. Bij 1 op de 10 meisjes en vrouwen is er thuis soms geen geld voor maandverband of tampons.

Zij moeten dan wc-papier gebruiken of kiezen er noodgedwongen voor om thuis te blijven van werk, vrienden of school met alle gevolgen van dien.

Het mag in Suriname niet zo zijn dat je door menstruatiearmoede bijvoorbeeld niet naar school kunt en daardoor een les of examen mist en vervolgens achterstand oploopt.

Deze meisjes krijgen niet alleen te maken met het stigma op menstruatie, maar ook met het stigma op armoede. Menstruatiearmoede is dus een dubbel taboe: er wordt niet gesproken over menstruatie, en al helemaal niet over menstruatiearmoede.

Maandverband is tevens een basisgoed welke voorkomt op de lijst van de basis- en strategische goederen van het ministerie.

Echter kost een pak maandverband – het goedkoopste – al SRD 35,- voor slechts 8-10 stuks in een verpakking.

Wil je een betere kwaliteit, zal je minstens SRD 50,- moeten neertellen per pak. Per maand heb je tenminste – afhankelijk van hoe zwaar je vloeit – 3 pakken nodig. Stel eens voor dat het gezin bestaat uit 3-5 personen die menstrueren.

Het ministerie van Economische Zaken zal daarom dit probleem anders moeten aanpakken. Gezinnen zijn niet in staat om verzorgings- en hygiëneproducten aan te schaffen, omdat men moet rondkomen van een beperkt budget in de maand.

Dat maakt dat er soms geen geld is voor maandverband of andere menstruatieproducten.

Menstruatieproducten moeten echter voor iedere vrouw beschikbaar zijn die het nodig heeft.

Het ministerie, c.q. de regering zou bijvoorbeeld in het beleid kunnen opnemen dat er gratis menstruatieproducten beschikbaar worden gesteld aan scholen of niet-gouvernementele organisaties die ervoor zorgen dat de producten terechtkomen bij leerlingen en studenten.

Op dit moment kunnen niet alle vrouwen die behoeftig zijn geholpen worden, maar neem op in je beleid dat gratis maandverband of tampons worden verstrekt aan meisjes vanaf de 5e klas van de basisschool.

J. Boendhie

DISCLAIMER: Publicatie van ingezonden stukken houdt niet in dat de redactie het eens is met de inhoud