INGEZONDEN– 25 februari 1980 staat bekend als de dag van de bevrijding en de vernieuwing.
Op deze dag vond de bevrijding plaats van het koloniale dat overheerste en niet meer paste bij een onafhankelijke natie. Het was tevens een vernieuwing van het oude politieke spel gekenmerkt door naast elkaar, in plaats van mét elkaar.
Ondanks dat de dag van de bevrijding en de vernieuwing in 2021 geen vrije dag meer is, kan noch de historische gebeurtenis van de kalender gewist worden, noch de nationale wens tot samensmelting uit de harten van de mensen gestolen worden.
Geschiedschrijving is een uitingsvorm van het zelfrespect van een soevereine natie. Hoewel de geschiedenis altijd meerdere vertellers heeft, moeten we waken dat deze vervalt tot politiek middel van tijdelijke regeringen.
De omwenteling en het proces dat volgde staat in de volksmond bekend als REVO en had een directe aanleiding.
In de aanloop naar de onafhankelijkheid in 1975 kwam de bevolking steeds meer tegenover elkaar te staan. De nasleep van de uiteindelijk gekregen onafhankelijkheid was bitter, en onder meer de armoede in het land nam snel toe.
Het was deze druk op de onderlinge eenheid, raciale spanningen ontevredenheid over de sociaaleconomische ontwikkeling en het groter worden van de sociale ongelijkheid, waardoor de staatsgreep van 25 februari 1980 door velen werd verwelkomd.
Ook de aanpak van de militairen om met progressieven van verschillende politieke partijen samen te werken, met als doel een ander Suriname te presenteren, werd goed ontvangen.
Een Suriname waar vaderlandsliefde de boventoon heeft, werd aangeleerd en de bevolking werd gestimuleerd om in eenheid met elkaar op te trekken. Voorwaar ambities waarachter we ons als één natie konden scharen!
Vanaf 1980 heeft de leider van de revolutie, Desiré Delano Bouterse, zich steeds als nationale leider opgesteld.
Ook later, als politicus in deze multiculturele samenleving, heeft hij altijd de rijke schakering van kleuren kunnen balanceren en evenwicht gehouden ter bevordering van eenheid en vrede op weg naar ontwikkeling van onze Mama Sranan.
Grondwet en democratie
Wij zeggen dat op 25 februari 1980 de daadwerkelijke onafhankelijkheid van Suriname werd ingeluid, omdat daarmee de omwenteling werd ingeluid over ons bewustzijn en beleving op ons recht op zelfbeschikking als soevereine natie.
De vanaf 25 februari 1980 opgerichte volkscomités werden bijvoorbeeld instrumenteel voor de richting van het landelijk bestuur.
In de volkscomités kon de gemeenschap behalve meedenken ook meewerken aan kwalitatieve verbetering van onder andere sociale programma’s en verbetering van het wegennet.
Hiermee waren de volkscomités een voorloper van de uiteindelijk decentralisatie en deconcentratie van bestuur, dat werd gerealiseerd via de nieuwe, eigen Grondwet.
Wij brengen in herinnering dat de Grondwet van 1975 tot stand kwam bij de onafhankelijkheid, en was gebaseerd op het bekende vanuit het moederland.
Pas bij de grondwet van 1987, die per referendum werd aangenomen, vond er een verbreding en verdieping van onze eigen democratie plaats.
Een verbreding doordat elk kandidaat assembleelid voortaan sociaal en economisch verbonden moest zijn aan het kiesdistrict waar die zich kandidaat stelt. Als ook door de uitbreiding van de landelijke vertegenwoordiging tot 51 leden.
De verdieping van de democratie kwam door de toevoeging van districts- en ressortraden om mee te beslissen, waardoor er decentralisatie, maar ook deconcentratie van bestuur werd gecreëerd.
Tijdens de Revo werd gewerkt aan de verbetering van de positie van elke Surinamer, in het bijzonder de vrouw.
Ook werden de eerste Surinaamse bedrijven opgezet of getransformeerd: Huize Ashiana kwam, het Staatsziekenfonds kwam, Staatsolie kwam, LTT werd Telesur, OGEM werd EBS, volkswoningbouw en stimulering van zelfbouw vond plaats in diverse buurten, enzovoorts.
Dekolonisatie versus rekolonisatie
Op 25 februari 1980 startte een actief proces van dekolonisatie. Het proces om op eigen benen te staan en het proces om over onszelf, als Suriname en Surinamers, te beschikken is heden ten dage niet afgerond.
De afgelopen decennia werd dit proces reeds meerdere keren onderbroken en anno 2021 wordt dit proces op de uiterste proef gesteld.
Het lijkt er steeds meer op dat wij ons wederom bevinden op een pad tot rekolonisatie. Waar revolutionaireneenheid in productie introduceerden en bouwen op eigen kracht werd bevorderd, praten wij tegenwoordig over bouwen op diaspora.
Natievorming en etnische eenheid
De staatsgreep van 25 februari 1980 was een ware revolutie op politiek, maar ook cultureel en maatschappelijk gebied.
Het politieke speelveld werd gedomineerd door enge etnische belangen en een etnische benadering van zaken door de NPK-2 regering.
Dit werd gekenmerkt door het in handen hebben van de belangrijkste posities binnen de regering door de NPS: van ministeries tot de Korpschef, en de PG, terwijl de VHP in de oppositie zat.
Andere partijen, zoals de KTPI, de HPP en de PSV moesten met veel minder genoegen nemen. Deze etnisering van de politieke macht dreigde te exploderen, net als in ons buurland Guyana toentertijd gebeurde.
De omwenteling van 25 februari 1980 heeft dit voorkomen, en vormde het fundament tot eenwording van dit volk.
De leuzen van de Revo zijn altijd gevoed door het besef dat Suriname alleen door eenheid, door vast te houden aan wat ons bindt in plaats van wat ons scheidt en door samensmelting tot één natie, in staat zal zijn om dit land verder te ontwikkelen. Een visie voor Suriname waaruit uiteindelijk in 1987 de NDP als politieke partij is ontstaan.
Wij maken ons zorgen
Wanneer wij anno 2021 merken dat handelingen en uitspraken tegen natievorming plaatsvinden, dan maken wij ons zorgen.
Wanneer wij ons als land niet uitspreken over de bejegening van onze Vice-President door het voormalig moederland, dan maken wij ons zorgen.
Wanneer de etniciteit van topfunctionarissen de boventoon voert, in plaats van hun kennis, kunde en ervaring, dan maken wij ons zorgen.
Wanneer wetenschappers gelieerd aan de regering de nuances binnen de kunst van wetenschap op het gebied van etniciteit gerelateerd aan uitvoeringscapaciteit en vermogen publiekelijk etaleert en niet wordt gecorrigeerd, dan maken wij ons zorgen!
Wanneer het noemen van bromtji yari alleen in theorie wordt gebruikt en niet wordt beleefd, dan maken wij ons zorgen!
Wanneer wans’ ope tata komopo ter discussie komt als bron van scheiding, in plaats van binding, dan maken wij ons zorgen.
Gezien de omstandigheden, vraagt de NDP een ieder om te bezinnen en op eigen wijze invulling te geven aan de herdenking van deze dag.
Strey de foe strey, oen no sa frede!
Nationale Democratische Partij
Publicatie van ingezonden stukken houdt niet in dat de redactie het eens is met de inhoud. Wenst ook u een ingezonden stuk te publiceren? Mail dit naar redactiegfc@gmail.com
BEKIJK OOK: Desi Bouterse dankbaar zijn voor bouw Wanica ziekenhuis, volgens sommigen het Bouterse ziekenhuis
Jennifer Atmo is de hoofdredacteur bij GFC Nieuws. Ze beschrijft zichzelf als een echte Surinamekenner en heeft een passie voor lifestyle en entertainment-onderwerpen. Buiten haar rol in de media is Atmo tevens de voorzitster van KIVC, een organisatie die zich inzet voor maatschappelijke zaken.
Voor contact: jennifer@gfcnieuws.com
