Column: Hide your pain on Valentine’s day

Gisteren sprak ik een vriendin over HET onderwerp der tijden; DE LIEFDE.

Ze is een alleenstaande moeder van 2 opgeschoten tieners en al vrij lang vrijgezel. Zeer pientere aantrekkelijke, assertieve, zelfverzekerde en onafhankelijke vrouw. Maar dat laatste punt blijkt een struikelblok in de liefde te zijn.

Onafhankelijke vrouwen ontnemen het “man” zijn van de man

“Claudia, ik ben niet graag singel, maar ik denk dat mijn onafhankelijkheid een belemmering vormt voor het andere geslacht om met mij een liefdevolle langdurige relatie aan te gaan”.

Ik wilde graag weten wat ze precies bedoelde, dus als zeer leergierige en zelfs ook onafhankelijke single mom, liet ik al mijn vraagtechnieken op haar los.

Ze vertelde dat ze gemerkt heeft dat over het algemeen mannen graag een daadwerkelijke toegevoegde waarde willen zijn voor een vrouw. Ze willen voor haar zorgen en beschermen. Als dat er niet is, dan voelt hij zich nutteloos en kan het gevoel krijgen dat hem de mogelijkheid om “man” te zijn, ontnomen wordt.

Wat mannen dienen te begrijpen

Mannen staan er volgens haar er niet bij stil welke paden vele alleenstaande moeders hebben moeten bewandelen en sommige nog steeds bewandelen, om te overleven in het leven. Zo heeft zij tijdens haar huwelijk er altijd voor gezorgd dat ze geen ruzie maakte in het bijzijn van haar kinderen.

Tenminste van haar kant uit. Want zodra haar ex dit wel deed, vroeg ze hem rekening te houden met de kinderen, of liep naar een andere ruimte waar de kinderen zich niet bevonden. Ze zorgde die dag ervoor dat ze iets leuks met de kinderen deed.

Haar verklaring: “Het beeld van de mishandeling van mijn moeder door mijn vader is nog steeds op mijn netvlies gebrand. Ik was toen 7 jaar oud. Ik voelde mij machteloos toen ik mijn moeder zag huilen, terwijl ze mijn broertje en ik de jas aandeed. Ik begreep ook niet zo goed wat wij midden in de nacht bij een vreemd huis deden. Uiteraard begreep ik op volwassen leeftijd, dat wij naar een blijf van mijn lijf huis waren”.

Ze heeft zich toen als jonge vrouw altijd voorgenomen, dat zij als moeder er alles aan zou doen, om haar kinderen niet te belasten met haar verdriet. Hetzij emotioneel of financieel.

Dus iedere keer wanneer zij dacht een leuke partner gevonden te hebben en deze ondanks haar liefde- en begripvolle handelingen toch het contact verbrak, moest zij zichzelf snel weer vermannen. Haar leven ligt per slot van rekening niet stil. Ze heeft verplichtingen, zorg voor haar kinderen, haar werk, haar studie, haar familie ….

Dus tijd om te rouwen is voor haar een luxe. En dan kan de man een heel negatief beeld van haar krijgen, want die verwijten heeft ze dus ook naar haar kop toe geslingerd gekregen: Je hebt geen gevoel, jij bent snel over me heen of je gevoelens voor mij waren niet oprecht, jij schijnt geen man nodig te hebben en ga zo maar door.

“Ze moesten eens weten, hoe ik s ’avonds mezelf weer moed inspreek en stil mijn pijn verwerk. A strong woman hides her pain each day, and mostly on Valentine’s day!

“Nee”, zegt ze: “Wat mannen dienen te begrijpen is, dat het tijd is te proberen om de geëmancipeerde vrouw te begrijpen en lief te hebben voor wie zij is en niet voor hoe zij hem niet of wel nodig heeft. En door simpelweg te LUISTEREN, zorgt de man ervoor dat die liefde door haar hart en hoofd gaat”.

Wees elkaars aanvulling

Nou. Het is voor mij duidelijk dat in eerste instantie vele mannen zich aangetrokken voelen tot een zelfverzekerde en onafhankelijke vrouw. Maar dat deze eigenschappen op den duur beider positie in de liefde kan afzwakken, door de afwezigheid van de specifieke traditionele rollen, maar ook door onverwerkte traumatische ervaringen van de man.
Een geëmancipeerde vrouw past mijn inziens het beste bij een gelukkige, luistergrage man, die door haar zelfstandigheid een beter complement maakt.

Happy Valentine’s day to all my single sisters!

Claudia Hartmann